این دشت بهشتی است که سرمست نیست
هشتاد بود بهشت؛ آن هشت نیست
با نغمه شوق بلبل و مرغ سحر
راه من و این دشت به برگشت نیست
1
دانکوب
نویسههایی به قلم احمدرضا
جان میبخشم بر کاغذ با جوهر وجود تا برخیزیم از گورستان جهل و پر کشیم بر جهان قلم. پروازی بدون برگشت اینبار به مقصد عشق. عشقی نه برای آدم شدن که آدم ماندن.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.