این دشت بهشتی است که سرمست نیست
هشتاد بود بهشت؛ آن هشت نیست
با نغمه شوق بلبل و مرغ سحر
راه من و این دشت به برگشت نیست
دانکوب
نویسههایی به قلم احمدرضا
افکار نخراشیده‌ای که از کله‌ام به قلب پرتاب می‌شوند تا طعم عشق بگیرند را رنگ زندگی می‌زنم و با خواندن، روشنشان می‌کنم؛ شاید هم آخر کار، به دست سرنوشت سپردمشان و از لانه مرده وجودم به دنیای تحریر تبعیدشان کردم تا دوباره زندگی کنند ...
نظرات بقیه رو بخون
نظرتو برام بفرست
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.